در ژوئیه ۱۹۸۷، پژو مدل ۴۰۵ را تنها در نسخهٔ سدان معرفی کرد. فروش ۴۰۵ به‌سرعت در بازارهای قارهٔ اروپا آغاز شد. در آغاز فروش، برای پژو ۴۰۵ چهار گونه موتور بنزینی با قدرت ۶۴ تا ۱۵۸ اسب‌بخار موجود بود که در سال ۱۹۸۸، انواع موتورهای دیزل و توربوشارژر به موتورهای قابل سفارش برای ۴۰۵ اضافه شدند. مدل استیشن نیز در سال ۱۹۸۸ معرفی شد. تا سال ۱۹۹۰ حدود یک میلیون دستگاه پژو ۴۰۵ توسط پژو فروخته شد. ۴۰۵ یک مرتبه در سال ۱۹۹۱ فیس‌لیفت شد، به‌روزرسانی‌های این فیس‌لیفت در داشبورد، فرمان، و عایق‌های صوتی خلاصه می‌شد.[۳]
در سال ۱۹۹۲ پژو ۴۰۵ یک مرتبهٔ دیگر فیس‌لیفت شد. در فاز دوم فیس‌لیفت، چراغ‌های عقب بازطراحی شدند و بخش کرکره‌ای میان چراغ‌های عقب حذف شد. همچنین در فاز دوم یک داشبورد جدید برای ۴۰۵ طراحی شد. در فیس‌لیفت دوم در نسخه‌های Mi16 و T16 دو کیسهٔ هوا برای سرنشینان جلو درنظر گرفته شد. در پاییز سال ۱۹۹۵، پژو ۴۰۶ رونمایی و تولید نسخهٔ سدان ۴۰۵ متوقف شد. ۴۰۵ یکی از پرفروش‌ترین ماشین‌های خانوادگی در اروپا بود که بیشترین فروش خود را در فرانسه و بریتانیا تجربه کرد. این خودرو هشتمین خودروی پرفروش در بریتانیا در سال‌های ۱۹۹۲ و ۱۹۹۳ بود.
پژو ۲۰۶ (به انگلیسی: Peugeot 206) یک خودروی سوپرمینی (سگمنت بی) است که توسط خودروساز فرانسویپژو از مه ۱۹۹۸ به عنوان جایگزینی برای پژو ۲۰۵ طراحی و تولید شده‌است. این خودرو که با کد تی۱ توسعه داده شد؛[۸] در سپتامبر ۱۹۹۸ به شکل هاچ‌بک معرفی شد.[۹] پس از آن مدل‌های کوپه کابریولت (۲۰۶ CC) در سپتامبر ۲۰۰۰،[۱۰]استیشن واگن (۲۰۶ SW) در سپتامبر ۲۰۰۱[۱۱] و سدان (۲۰۶ SD) در سپتامبر ۲۰۰۵ نیز معرفی شدند؛[۱۲] تا این‌که در آوریل ۲۰۰۶ پژو ۲۰۷ به‌عنوان جانشین این خودرو معرفی شد.
مدل فیس‌لیفت ۲۰۶ ابتدا در آمریکای جنوبی در سپتامبر ۲۰۰۸،[۱۳] پس از آن در چین در نوامبر ۲۰۰۸،[۱۴] و در سبک‌های بدنه هاچ‌بک، سدان و استیشن واگن (فقط در آمریکای جنوبی) عرضه شد.[۱۳] نام آن در این دو بازار به ترتیب ۲۰۷ کامپکت[۱۳] و ۲۰۷ بود.[۱۴] ۲۰۶ فیس‌لیفت متعاقباً در فوریه ۲۰۰۹ در اروپا عرضه شد. این مدل در این بازار فقط به شکل هاچ بک و با نام ۲۰۶+ به بازار عرضه شد.[۱۵] در آمریکای جنوبی (مکان‌های مونتاژ در آرژانتین[۱۶] و برزیل[۱۷])، این خودرو با همان نام ۲۰۷ کامپکت تا ژانویه ۲۰۱۷ عرضه می‌شد.[۱۸] علاوه بر این در چین، هم با نام ۲۰۷ و هم به عنوان سیتروئن سی۲ عرضه شد.[۱۹]
بیش از ۸۵ درصد تولید پژو ۲۰۶ در فرانسه به صادرات اختصاص می‌یافت و ۱۴۵ بازار صادراتی در اختیار داشت، بیشترین فروش این محصول در کشورهای فرانسه (۱٫۱میلیون)، انگلستان (۵۴۰ هزار)، اسپانیا (۴۰۰ هزار)، ایتالیا (۴۶۵ هزار) و آلمان (۳۳۱ هزار) بود و همچنین با داشتن ۴ کارخانه (به‌جز ۲ کارخانه در فرانسه) تولید و مونتاژ ۲۰۶ در کشورهای انگلستان، ایران، برزیل و آرژانتین از مرز ۳۱۰۰ دستگاه در روز گذشت.
۲۰۶ با فروش ۸٬۳۵۸٬۲۱۷ خودرو تا سال ۲۰۱۲ پرفروش‌ترین مدل پژو در تمام دوران است.[۲۰] پژو ۲۰۶ بدون هیچ تغییر گسترده‌ای تا فوریه ۲۰۲۳ توسط شرکت ایران خودرو در حال تولید بود. در نتیجه، این خودرو توسط مجله اتوکار به عنوان سی‌امین خودروی تک نسل با عمر طولانی شناخته شد.
سیتروئن زانتیا (به فرانسوی: Citroën Xantia) نام خودرویی خانوادگی است که میان سال‌های ۱۹۹۳ تا ۲۰۰۲ توسط شرکت سیتروئن در دو نوع اتاق پنج در لیفت‌بک و استیشن تولید می‌شد. مدل‌های پنج در لیفت‌بک میان سال‌های ۱۹۹۳ تا۲۰۰۳ در خط تولید سیتروئن در شهر رن فرانسه تولید و مدل‌های استیشن میان سال‌های ۱۹۹۵ تا ۲۰۰۲ در خط تولید شرکت هولیز (Heuliez) در شهر سوریز فرانسه تولید گردید و تا سال ۲۰۱۰ در ایران تولید شد.
سیتروئن زانتیا در ۱۰ فاز جداگانه تولید گردید. فاز اول میان سال‌های ۱۹۹۳ تا ۱۹۹۷ تولید گردید و در سال ۱۹۹۸ فاز دوم این مدل که دچار تغییراتی مانند فیس لیفت در ظاهر و تغییرات در سامانه‌های برقی، ایمنی و تجهیزات داخلی و موتور و گیربکس‌های قابل انتخاب گردیده بود جایگزین مدل‌های فاز یک گردید و تولید این مدل تا سال ۲۰۰۲ ادامه یافت.
مدل پنج در لیفت بک علاوه بر فرانسه به تعداد محدود در سال‌های ۱۹۹۶ و ۱۹۹۷ در چین توسط شرکت فنگشن-سیتروئن نیز مونتاژ گردید. پس از توقف تولید این خودرو در ایران ، شرکت سایپا در خط تولید تهران میان سال‌های ۲۰۰۱ تا ۲۰۱۰ اقدام به تولید و عرضه این خودرو برای بازار داخلی ایران نمود. در مدل‌های تولید ایران حق انتخاب بسیار محدود بود. بدنه فقط به صورت پنج در لیفت بک و موتورها فقط در سه نوع ۱٫۸، ۲٫۰ و ۳٫۰ لیتر بنزینی و انتقال نیروی گیربکس، ۵ دنده دستی و برخی اتومات بوده‌است.
بدنه سیتروئن زانتیا توسط دانیل آبرامسون در شرکت برتونه ایتالیا طراحی گردید. طراحی داخلی این مدل نیز توسط برتونه انجام گرفت. این خودرو با دو نوع بدنه پنج در لیفت بک و استیشن تولید گردید.
موتورها و سامانه انتقال نیرو در نظر گرفته شده برای زانتیا همان موتورهای مشترک در گروه پی اس ای از ۱٫۶ لیتری چهار سیلندر خطی تا ۲٫۹ لیتری شش سیلندر وی شکل بنزینی و همچنین از ۱٫۹ لیتری دیزلی تنفس معمولی تا ۲٫۱ توربو دیزل بودند. در این مدل انتقال نیرو به چرخهای جلو از طریق گیربکس‌های ۵ دنده دستی گروه پی اس آ و گیربکس‌های اتوماتیک ساخت شرکت ZF آلمان و همچنین گیربکس اتوماتیک AL4 طراحی و ساخته مشترک گروه پی اس آ و رنو استفاده شد.
در این مدل همانند دیگر سیتروئن‌های متوسط و بزرگ در آن دوران از سامانه تعلیق هیدروپنوماتیک معروف سیتروئن استفاده گردید ولی به غیر از سامانه تعلیق هیدروپنوماتیک در برخی مدل‌های زانتیا از نسل دوم سامانه تعلیق هیدراکتیو نیز استفاده شد که نسل جدید الکترونیک کنترل از سامانه تعلیق هیدروپنوماتیک بودند و بر روی این مدل‌ها امکان سفارش محور عقب فرمان پذیر با میزان فرمان پذیری ۳ درجه نیز وجود داشت.
نام زانتیا مانند برخی نام‌ها در مدل‌های دیگر سیتروئن برگرفته از اسامی تاریخ باستان یونان است. زانتیا برگرفته از کلمه زانتوس (در زبان یونانی به معنی طلائی) و برگرفته شده از نام شهر باستانی زانتوس یا زانث (یونانی: Ξάνθος زانثُس) یا (شهر طلائی) در منطقه باستانی لیکیه است. از آثار مشهور به جا مانده در خرابه‌های این شهر سنگ نبشته زانتیائی یا Xanthian Obelisk است که در دوران حکومت امپراتوری هخامنشی بر این نوشته شده است.
قیمت قبلا=شاید برای عده‌ای از مردم به خصوص نسل جدید غیر قابل باور باشد که در سالیانی نه چندان دور یک شخص می‌توانست با ۳ میلیون و ۵۰۰ هزار تومان پیش پرداخت صاحب یک دستگاه پراید، آنهم با ۳ درصد تخفیف در موقع تحویل شود. این قیمت مربوط به سال‌های ۷۸ و ۷۹ است که البته قیمت قطعی پراید در آن سال‌های ۷۸ و ۷۹ است که البته قیمت قطعی پراید در آن سال‌ها حدود ۵ میلیون تومان بود.
قیمت الان=234000000 هزار تومان و حدودا
تاریخچه
پراید در اصل در شرکت مزدا ژاپن با سفارش فورد طراحی شد.[۸][۹] هاچ‌بک سه در طراحی و ساخته شده توسط مزدا در فوریه ۱۹۸۶ در ژاپن با نام «فورد فستیوا» و با موتورهای ۱٫۱ و ۱٫۳ لیتری عرضه شد.[۱۰][۱۱][۱۲][۱۳] فستیوا یک خودروی دیفرانسیل جلو بود و مکانیک‌های آن شامل تعلیق مستقل جلو با استرات، فنرهای مارپیچ و آنتی رول بار و همچنین سیستم تعلیق میله پیچشی در عقب بود.[۸][۱۴] فستیوا در سال ۱۹۸۹ فیس‌لیفت شد و در جریان فیس‌لیفت طراحی جلوپنجره و چراغ عقب آن تغییر کرد.[۱۵]
مزدا در سال ۱۹۸۷ شروع به تولید فستیوا با نام «مزدا ۱۲۱» برای بازارهای استرالیا و اروپا کرد؛ اما این مدل هرگز در ژاپن به فروش نرسید.[۱۱] مدل استرالیایی ۱۲۱ به موتور ۱٫۳ لیتری B3 مجهز شده بود که با یک جعبه‌دنده پنج سرعته دستی جفت می‌شد.[۱۶] بازارهای اروپایی نیز موتور ۱٫۱ لیتری B1 با قدرت ۵۵ اسب بخار متری (۴۰ کیلووات) را با جعبه‌دنده چهار سرعته دستی دریافت کردند.[۱۷] تولید ۱۲۱ در سال ۱۹۹۰ متوقف شد[۱۸] و شعبه استرالیایی مزدا به‌طور رسمی در فوریه ۱۹۹۱ پایان تولید این خودرو را اعلام کرد.[۱۶]
در اواسط سال ۱۹۸۶، یکی دیگر از شرکای فورد، کیا موتورز در کره جنوبی، تولید فستیوا را تحت لیسانس فورد و با نام «کیا پراید» آغاز کرد.[۱۱] فستیوا با نشان کیا پراید از مارس ۱۹۸۷ تا ژانویه ۲۰۰۰ توسط کیا موتورز در کره جنوبی تولید شد. همچنین از اواخر سال ۱۹۸۷ برای مدل سال ۱۹۸۸، کیا صادرات این خودرو به ایالات متحده را تحت نام «فورد فستیوا» آغاز کرد. فروش در کانادا در ژانویه ۱۹۸۹ آغاز شد و این خودرو از طریق فورد و همچنین نمایندگی‌های مرکوری فروخته می‌شد.[۱۹]
پراید در قالب سدان چهار در (در تیپ‌های ال‌ایکس، جی‌تی‌ایکس و بتا) و همچنین هاچ‌بک سه و پنج در (سی‌دی-۵) و استیشن واگن پنج در فروخته شد. پراید اصلی فقط به عنوان یک هاچ‌بک سه در در دسترس بود، در حالی که مدل پنج در در ژوئن ۱۹۸۸ و استیشن پنج در در فوریه ۱۹۹۲ اضافه شد. در نوامبر ۱۹۹۳، پراید یک فیس لیفت جزئی دریافت کرد و تولید نیز به کارخانه گوانگژو، زیرمجموعه کیا آسیا موتورز منتقل شد، زیرا کیا روی آولا جدید (فورد اسپایر) تمرکز کرد. قبل از آن که تولید مزدا ۱۲۱ در اواخر سال ۱۹۹۰ متوقف شود، خودروهای دارای نشان کیا فقط به برخی از بازارهای درجه سوم صادر می‌شدند. پراید در سال ۱۹۹۹ با کیا ریو جایگزین شد و در سال ۲۰۰۱ خط تولید آن به سایپا فروخته شد.[۲۰]
شرکت سایپا با ایجاد زنجیره‌ای از قطعه‌سازان فنی در گروه سایپا و با حمایت از قطعه‌سازان بخش خصوصی سعی در بومی‌سازی تولید خودروی پراید نمود و آن را با نام‌های نسیم (پراید هاچ‌بک)، صبا (پراید سدان)، سفری (پراید استیشن)، سایپا ۱۳۲، سایپا ۱۳۱، سایپا ۱۱۱، سایپا ۱۴۱ و وانت پراید (سایپا ۱۵۱) در ایران عرضه کرد.
در زمستان سال ۱۳۸۹ شرکت سایپا محصولات خود را بر پایه پلتفرم پراید متوقف نمود و تولید بر اساس پلتفرم X100 را آغاز کرد و محصولات خود را با نام‌های جدید:سایپا ۱۱۱، سایپا ۱۳۱، سایپا ۱۳۲ و سایپا ۱۴۱ و سایپا ۱۵۱ تولید می‌کرد.[۲۱]
شرکت کیا موتورز نسل‌های دوم و سوم کیا ریو را در بعضی از بازارها با نام پراید عرضه کرد.[۲۲][۲۳] قوی‌ترین موتور نسل سوم ریو ۱٫۶ لیتر حجم، ۱۳۸ اسب بخار قدرت و ۱۶۷ نیوتن متر گشتاور دارد.[۲۴]
پراید (به انگلیسی: Pride) خودرویی است که توسط شرکت کیا موتورز در کره جنوبی تولید شد. تولید این خودرو در ایران از سال ۱۳۷۲ توسط شرکت سایپا در دو مدل سدان و هاچ‌بک تحت عنوان «صبا» و «نسیم» آغاز شد.
خاستگاه نخستین خودرو پراید، مدل فورد فستیوای ساخت کشور آمریکا است.[۷] مدل‌های اولیه پراید از خودروهای مزدا ۱۲۱ و فورد فستیوا گرفته شد و سپس توسط شرکت کیا موتورز با تغییراتی در کره جنوبی ساخته شد ولی به دلیل نبود ایمنی لازم نتوانست مجوز صادرات به آمریکا و اروپا را بگیرد.
قیمت پیکان قبلا=ر سال ۵۲، قیمت پیکان دولوکس ۲۳ هزار و ۹۹۰ تومان شد، پیکان کار با قیمت ۲۰ هزار و ۲۹۰ تومان به فروش می‌رسید و وانت پیکان هم ۱۶ هزار و ۵۰۰ تومان قیمت داشت.
_%E2%80%93_Frontansicht,_5._Mai_2012,_Ratingen_(cropped).jpg)